Join(t) the church

'Drugsgebruik verdient plaats in kerk' las ik laatst op kerknieuws. Wat mij betreft echt zo'n bericht waarvan je je slok koffie meteen over je monitor uitsproeit: "Pffffrrrrlll Wááát?!?!" Ik weet niet, hoor. Aan de andere kant ben ik er wel weer helemaal voor als je zou zeggen: 'Geloof verdient plaats in coffeeshop'. Dus waarom niet ook weer andersom? Nou ja, je kan er dus nogal over discussiëren.

Maar daarmee was voor mij niet de kous af. Want wat moet je met dit soort dingen. Mijn natuurlijke reactie beweegt zich langs de lijn van: 'Ben je helemaal gek geworden? Doe dat lekker thuis!'. Maar een veel meer constructieve aanpak vond ik in de advertentie die je hiernaast ziet. Inderdaad, gooi het onderwerp maar eens op tafel en laten we maar eens praten over die onwaarschijnlijke combi.

Deze advertentie (of is het een poster) komt van een 'oude bekende'. Al een hele poos geleden schreef ik over het canadese initatief 'Wondercafe'. Een mooie site uitgaande van de The United Church of Canada met nog veel mooiere campagnes. Met hun campagnes zetten ze me steeds aan het denken. Gewoon over de manier waarop ze hun uitingen aanpakken. Heel slim: niet veroordelend, maar wel alvast laten ze doorschemeren uit welke hoek ze misschien wel komen.

Okee, ik sluit af met een bericht dat ik van mijn collega kreeg. Ook zo'n goed voorbeeld van hoe je om gaat met zaken waar je moeite mee hebt of die je tegen de borst stuiten. Het artikel heet: 'Evangelisatie op koopzondag'.

Wil je bloggen? 5 manieren waarop twitter die droom om zeep helpt.

Okee, ik ben weer eens aan het bloggen. Mijn aantal blogposts zijn namelijk op een 'all-time-low' de laatste tijd. Reden? Twitter! Kijk, het zit zo. Ik ben dit blog begonnen met de hoop om geregeld de blogosphere (dat deel van het wurreltwaaitwep dat zich bezig houdt met bloggen) af te struinen en de resultaten daarvan met een ieder te delen. Feit is echter dat Twitter zich doorgaans beter - en sneller - leent voor deze 'deeldroom' dan dit weblog. En daardoor is Twitter dus ook bijna de doodsteek voor je blog. Ik zeg 'bijna', want zo erg is het nu ook weer niet. ;-) Ik ga zeker nog even door met dit blog. Voor als ik tijd heb - en zin - om eens wat te schrijven, uitgebreider te bespreken of te laten zien. En in de tussentijd maak ik me gewoon niet zo druk om de 5 manieren waarop twitter je blogdroom om zeep helpt.

1) Twitter kletst zo lekker weg
Twitter is voor mij gemaakt. Ik voel geen enkele druk om te twitteren, het gaat vanzelf. Soepel, tussen de bedrijven door, pretentieloos. Op een dag log ik één keer in en een paar keer per dag typ ik dan wat. Soms een opmerking, soms een interessante link en soms een retweet (een tweet van iemand anders, die het doorgeven waard is).

2) Twitter dwingt je tot bondigheid
Heb je al helemaal tot hier gelezen? Jij ouddenkend stuk letterfossiel! Lezen is leuk, maar niet op een scherm. Kijk deze post maar. Veel te lang! Het zou beter zijn geweest als ik hetzelfde verhaal in 140 tekens kwijt kon. Maar ja.

3) Een RT op twitter is 20x woordwaarde
Op dit hele blog staan er - geloof ik - welgeteld 2 reacties in het reactiedingetje. 2! De kans dat wat ik heb te melden op twitter ge-ReTweet wordt, is veel groter. Je hebt dus een beetje meer lol van je werk. Zonder dat je steeds op je statspagina moet inloggen om te zien welk IP-adres uit Appingedam nu weer je blog voor 1,3 seconden heeft bezocht.

4) Twitter hoeft geen HTML
Op dit blog moet het een beetje smoel hebben. Plaatje erbij. YouTube-je embedden. Linkje hier, linkje daar. Introotje in italic. Kopjes in bold. Met Twitter is het gewoon 'typen en klaar'.

5) Mensen volgen je
Op Twitter heb je volgers. Nu heb je dat in Blogger ook wel, maar het hele systeem hangt er niet bepaald van af. Bij Twitter wel. Als je niemand volgt en niemand jouw volgt, kun je het net zo goed niet doen. Je mag er dus vanuit gaan dat als je enkele tientallen volgers hebt, dat een bepaald percentage jouw mededelingen nog wel enigszins boeiend vindt.

Nou ja, dat was het wel zo'n beetje. Er zijn vast wel meer redenen te bedenken. Maar ik moet weer verder. Even tweeten dat ik weer geblogd heb.